ಕವಿತೆಯೆಂಬ ಮಳೆ ಕೊಯಿಲು

ಮೇ ಮಳೆ

ಮಿಂದ ಇಳೆ

ತೊಳೆದು ಕೊಳೆ

 

ಅಂತ ಪ್ರಾಸಬದ್ದ ಬರೆದು

ಕುಳಿತೆ

ಆಯಾಸ ಒಂದಿಷ್ಟು ತಲೆನೋವು

ಈ ಮಳೆಯದೊಂದು ನಿಲ್ಲದ

ಗೋಳು

 

ಹೀಗೆಲ್ಲ ಅರ್ಥಹೀನ ಸುರಿವಾಗ

ಫುಟ್ಪಾತ್ ಚಾಕಲೇಟು ಕವರು

ಹಳೆ ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಪೇಪರುಗಳ

ಜೊತೆ ತೊಳೆದು ಬರುವ

ನೆರಳುಗಳು

ಹನಿಗಳ ಅಬ್ಬರಕ್ಕೆ

ಹೈ ಫೈ ಗಾಜು ಮಬ್ಬಾಗುತ್ತದೆ

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಪುರಾತನವಾಗುವ

ನಾನು ಗಾಜಿನಾಚೆ

ಚಲಿಸುವ ಬಿಂಬಗಳ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ

 

ಸಂಜೆಮಳೆಯ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ

ನಿನ್ನ

ಕೇಶರಾಶಿಯ ವಿಹ್ವಲತೆಗೆ

ಪಡುವಣದ ಗಾಳಿಯೇ ಕಾರಣವಿರಬೇಕು

ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕಲ್ಲೂ

ದಿಕ್ಕಾಪಾಲು ಹನಿಗಳು

ಭಾಷ್ಪೀಕರಣದ ಕತೆ ಹೇಳಿದ ಟೀಚರಾದರೂ ಎಲ್ಲಿ?

 

ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ನೆಂದ

ಗುಲ್ಮೊಹರುಗಳ ಸಾಲು

ದಿಗಂತದಲ್ಲಿ

ಮಿಂಚಿನ ಕೋಲು

ಮೋಡದ ಮೇಲೆಲ್ಲೋ

ನೀನೇ ಚಲಿಸಿ ಒಮ್ಮೆ ನಕ್ಕು…

ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಅಂತರಕ್ಕೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು

ಊರ ತುಂಬ ಕವಿತೆಯೆಂಬ ಮಳೆ ಕೊಯಿಲು

ಪೆಂಡ್ಯುಲಂ ನದಿಯ ಅಲೆ

ಸಂಜೆ ತಣ್ಣನೆ ಗಾಳಿಯೆಡೆ
ಸುಮ್ಮನೆ ನಡೆವಾಗಲೂ
ಕೈ ಚಾಚಿ
ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಹಿಡಿವ ನಕ್ಷತ್ರ
ನಕ್ಷತ್ರಗಳ್ಯಾಕೇ  ನಿನಗೆ?

ಚಳಿಗಾಲದ ಕೊನೆಯ ಸಂಜೆ
ಬೆಪ್ಪು ಮುಗಿಲ
ಹಿಂದೊಂದು
ತವಕಿತ ಮಿಂಚು ಮಳೆ
ಇನ್ನೇನು ನಿನ್ನ ರೆಪ್ಪೆಗಳ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಸಾಕು
ಸುರಿದುಬಿಡಲು
ನಾ ಕರಗಿಬಿಡಲು

ಕಾಫಿ ಹೂಗಳ ಘಮಕ್ಕೆ
ತುಸು ನೆಂದ ಬೆಳದಿಂಗಳು
ಬೆರೆಸಿ
ತಲೆ ಒರೆಸಿ ತಂದು
ಮುಡಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟರೆ
ನಿನ್ನ ಕಂಗಳ ಮುದ್ದಿಗೆ
ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಸೂಯೆ

ಜಾಸ್ತಿ ನೆನೆಯಬೇಡವೆ ಹುಡುಗಿ
ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಹಾಗೇ
ಮಾಗಿಯ
ಕೊರೆವ ಚಳಿ ಮಳೆ
ತಿಳಿಯಲೇ ಬೇಡ
ಪೆಂಡ್ಯುಲಂ ನದಿಯ ಅಲೆ

ಚಿಟ್ಟೆ

ಮಳೆಯಾಗಲೇಬೇಕಂತಿಲ್ಲ

ಪುಟ್ಟ ಅಡ್ಡ ಉದ್ದ ಗೆರೆ ಕೊರೆದಂತಿರೋ 

ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ

ಬೆಳೆದೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತೆ ಹಸಿರು ಪಾಚಿ

ದಾಟುವುದು ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟ!

 

ಸಂಜೆ ಮುಗಿಯೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ 

ಸಣ್ಣ ಮಳೆ

ಬಯಾಲಜಿ ಬುಕ್ಕಿಂದ ನಿಧಾನ ಇಳಿವ 

ಚಿಟ್ಟೆ; ಲೋಕವೆಲ್ಲ ಹಳದಿ ಹಳದಿ

ತಟವಟ ಸುರಿವ ಮುಗಿಲಿಗೆಲ್ಲಿಯ ವ್ಯವಧಾನ?

 

ನೆಂದ ಬೆಂಕಿಪೊಟ್ಟಣ 

ಕೊರೆದರೂ ಹೊತ್ತದ ಬೆಂಕಿ 

ಹಳೆಯ ಭಾವಚಿತ್ರ ಬತ್ತಿ

ಭಾವಗಳ ಹರಿಸಲಾರದೇನೋ…

 

ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿ ಬಿಂಬ

ಹೊಳೆವಾಗ

ಚಿಟ್ಟೆ ಯಾವುದೋ?

ಬಿಂಬ ಯಾವುದೋ?

ಬೆಳಕಿನ ವೇಗ ಯಾವುದೋ?

ಅಸಂಗತತೆಯ ಕೊನೆ ಯಾವುದೋ?

ಕತೆ

ಅವಕಾಶದಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆಗಳಿರುವುದಿಲ್ಲ

ನಾವ್ ನೆಟ್ಟ ಕನಸುಗಳ ನೆನಪಷ್ಟೇ

 

ಬೆಳಗಾದರೆ

ಬೈಕಿನ ಮೇಲೆ ರಸ್ತೆಯ ಧೂಳು

ಮಂಜು ಮಂಜು ಮನಸಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪು

ಹಸರು ಬರೆದು ಅಳಿಸುತ್ತೇನೆ

ಧೂಳಲ್ಲಿ ಧೂಳಾಗಲಿ ಹಳೆಯ ಸಾಲು

 

ಕೆಲ ಸಹಸ್ರ ನಿಮಿಷಗಳ ಹಿಂದೆ

ಒಂದು ನಿಜಾ ಸುರಿದ ಮಳೆ

ಅಂಗಳದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಚಿಟ್ಟೆ ಕಾಲ್ಗುರುತು

ಕೆಸರು ಕೆಸರು; ಆಗ ಚೆನ್ನಿತ್ತು

ಅಳಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ ಈಗ

ಮಳೆಗೇಕೋ ಸುರಿವ ಮೂಡಿಲ್ಲ

ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು; ಚೌಕಟ್ಟು ಹಾಕಿಸಿ ಅಟ್ಟಕ್ಕೆಸೆ;

ಹದಾ ಸುರಿದರೂ ಸುರಿದೀತು ಕರಗೀತು ಒಂದಿನ ಇಳೆ

 

ಅರೆ ಮನಸಿನ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ

ಟ್ರಾಫಿಕ್ಕು ಒದ್ದೆಯಾಗುವಾಗ

ಸಪ್ತಸಾಗರಗಳ ಹರಿಗೋಲಲ್ಲಿ ದಾಟಿ ಹೋಗಿ…

ಹಟಾತ್ತನೆ ಚಹಾ ಕುಡಿಯೋ ಹುಕ್ಕಿ

ಇಡ್ಲಿ ವಡೆಗಳ ಗಿಜಿಗುಟ್ಟೋ

ದರ್ಶಿನಿಗಳ ಖಾಲೀತನದೊಳಗೆ

ನಿನ್ನೇ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವೆ

 

ರಿಂಗ್ ರೋಡು ಮಧ್ಯ ಒಂದು

ಅಗಲಾಂದ್ರೆ ಅಗಲ ಗುಂಡಿ;

ಇಬ್ಬನಿ ಮಳೆಯ ರೇಷ್ಮೆಯಂತಾ ನೀರು

ಕಪ್ಪೆಯ ಹೆಂಡತಿ ರಾಜಕುಮಾರಿ

ಅಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಚಂದಿರನಿಗೊಂದು ಜಳಕ

ಭರ್ರನೆ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತೇನೆ ಈ ಕ್ಷಣಗಳ

ನೋಡಲು ಟೈಮಿಲ್ಲ

ಮೈ ಒರೆಸಿಕೋ ಮಾರಾಯ;

ಚಳಿ ಜಾಸ್ತಿ; ನೆಗಡಿಯಾದೀತು

ಮಳೆ ಸುರಿದದ್ದಷ್ಟೇ ನಿಜ

ರೆಪ್ಪೆ ಮುಚ್ಚಿ ತೆರೆವಷ್ಟರಲ್ಲಿ

ಕಳ್ಳ ಮಳೆಯೊಂದು ಇಣುಕಿ ಮರೆಯಾಯ್ತು

ಹನಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಬಿಂಬಗಳಲ್ಲಿ

ಅವಳ ಮುಂಗುರುಳು ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣ

 

ಜೊತೆ ನಡೆವಾಗ ಸಿಲೋನ್ ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ

ಮುಖೇಶ್  ರಫಿ ಕಿಶೋರ್

ನಿಯಾನ್ ದೀಪಗಳಡಿ

ಸಣ್ಣಗೆ ನಾಚಿದ ಹನಿಗಳಿಗೆ

ಮಳೆ ಅಂತ ಹೆಸರಿಟ್ಟೆ

 

ಅವಳ ತುಟಿ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಹನಿಯೊಂದು

ಆವಿಯಾಗಿ ಮೋಡ ಸೇರಿ ಬಿಟ್ಟಿತು

ಹನಿಯೊಂದ ಕಳಕೊಂಡ ನಾ

ನೆನಪುಗಳ ಸೇರಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ

 

ಇರುಸಲು ಹೊಡೆವ ಮಳೆಗೆ

ಹದಾ ಸುಟ್ಟ ಹಪ್ಪಳ ಹಬೆಯಾಡೋ ಕಾಫಿ…

ಬೇಡ ಬಿಡು

ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೇ ಬೆಚ್ಚಗಿವೆ

 

ಮಳೆಗಾಗಿ ಕಾದದ್ದು ಹೆಚ್ಚೋ

ನಿನಗಾಗಿ ಕಾದದ್ದು ಹೆಚ್ಚೋ

ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ

ಮಳೆ ಸುರಿದದ್ದಷ್ಟೇ ನಿಜ

ತೂಫಾನು

ಐದು ದಿನ ಜಡಿದ ಮಳೆಯನ್ನ
ಇಂಚುಗಳಲ್ಲಲ್ಲ ಮಾರಾಯ
ಅಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಳೆಯಬೇಕು
ಗೇಟು ದಾಟದೆ ಅಲೆದದ್ದನ್ನ
ಯಾರು ಲೆಕ್ಕ ಇಡಬೇಕು?

ಬಂಗಾಳ ಕೊಲ್ಲಿಯಲ್ಲೊಂದು
ನಿರಂತರ ನೀರ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುವ ತೂಫಾನು
ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ಒಡೆದೇ ಹೋದ ಪಚ್ಚ ಬಲೂನು
ಕೆಂಪು ಬಿಳೀ ವಾಯು ವಜ್ರ
ಕಳೆದು ಕೊಂಡ ಮುಖದವಳದ್ದೇನು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ

ಹೊಳೆನರಸೀಪುರದಲ್ಲಿ ಡ್ರೈವರಿಗೆ
ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದಂತಾದ್ದೊಂದು ಕವನ
ಅರ್ಧ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು
ಡ್ಯೂಪ್ಲಿಕೇಟು ಸಿಗರೇಟು
ಮತ್ತೀ ಸಿಗರೇಟು ಬಿದೆಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡಾಗಲೇ
ಗಿಫ್ಟಾಗಿ ಬರುವ ದುಬಾರಿ ಲೈಟರು

ಹೊರಬಂದರೆ ಕೇಸರಿ ಬಿಳಿ ನೀಲಿ ಆಕಾಶ
ಎಲ್ಲೋ ಒಂದೆಡೆ ಮುಖ ಸುಟ್ಟ ಸೂರ್ಯ
ಎರಡೂ ಕನ್ನಡಿಗಳ ಮಡಚಿ ಬಿಡು
ಇವತ್ತೊಂದಿನ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ಟಿನ ಹಂಗೇನು ಬೇಡ

ತೆರೆಗಳೆಡೆ ಈಜಾಡಿ ಕೆಂಪಾದ ಸೂರ್ಯ
ಕೊನೆಗೂ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮುಳುಗಿ ಬಿಟ್ಟನಲ್ಲ
ಹೀಗ್ಯಾಕೋ ಮಳ್ಳು ಹುಡುಗ?
ಗಾಳ ಹಾಕಿ ಕೂತರೆ ಸಿಕ್ಕಬಹುದೇ ಚಂದ್ರನ ಚೂರು?
ಅಥವಾ ನಿನ್ನೆ ಮುಳುಗಿದ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಚುಕ್ಕಿ?

ಇದೊಂದು ಕಾಡು ತೊರೆಯ ಜಾಡು
ಹಿಡಿದು ಹೊರಟರೆ ಒಂದಿನ ಸಿಕ್ಕಿದರೂ ಸಿಕ್ಕೀತು
ನೀ ಹುಡುಕುತ್ತಿರೋದು
ಬೇಕಾಗಿದ್ದೇನು ಅಂತ ಗೊತ್ತಿರಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ

ಗೌರಿ ಹಬ್ಬ

ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೆ ಖುಷಿಯಾಗ್ತಿದೆ
ಇವತ್ತು ಗೌರಿ ಹಬ್ಬ

ಒಂದು ಪರವಾಗಿಲ್ಲದ ಮಳೆಗಾಲ
ಸುರಿಸಿದ ಮಳೆಯ ಧೈನಿಕ ಲೆಕ್ಕವ ಇಟ್ಟು
ಕೂಡಿ ಕಳೆದು ಗುಣಿಸಿ ನೋಡಿ
ಲೆಕ್ಕ ತಪ್ಪಿದ ಮಗುವಂತೆ ಅಳುವಾಗ
ಬೇಕಾಗಿದ್ದು
ಒಂದೇ ಒಂದು ಕೊನೇ ಹನಿ

ನೀ ಇಲ್ಲೇ ಇರು
ಹೀಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುವೆ
ಮುತ್ತು ಪೋಣಿಸಿದ
ಸೂಜಿ ಮಲ್ಲಿಗೆಗಳ ತರುವೆ
ಮುಂದಿನ ರೈಲಿಗಿನ್ನೂ ಸಮಯವಿದೆ
ನೀ ಕೊಟ್ಟ ನೋವುಗಳೆಲ್ಲ
ಪ್ರೀತಿಯುಂಡು ಇಷ್ಟೆತ್ತರ ನಿಂತಿದ್ದಾವಂತೆ

ಸಣ್ಣ ಮಳೆ ಇನ್ನೂ ಜಿನುಗುತ್ತಿದೆ
ಭಯ ಬೇಡ
ನಿಂಗೊತ್ತು ಮಂಜಿನಂತ ಮಳೆಯೆಂದರೆ ನಂಗಿಷ್ಟ

ಹಾಂ
ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಷಾರು ಇಂದು ಹುಣ್ಣಿಮೆ
ಮತ್ತಿವ ಚಂದಿರ ತೀರಾ ಹಲ್ಕಟ್
ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕಾನು
ನಕ್ಷತ್ರಗಳೆಡೆ ನೋಡಲೆಬೇಡ
ಸುಮ್ಮನೆ ಮಿನುಗುತ್ತವೆ
ನೀನಿದ್ದಾಗ ಅವೆಲ್ಲ ವ್ಯರ್ಥ
ಅಂತೆಲ್ಲ ಯಾರು ಹೇಳಬೇಕು?

ಮಧ್ಯ ಮಳೆಗಾಲದ ಹನಿಗಳು

ಒಂದಷ್ಟು ಹಳೇ ಚಿತ್ರಗಳು
ಅಳಿಸಬೇಕಿತ್ತು
ಸುರಿಯೋ ಮಳೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟರೆ
ಅಕೋ, ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಿ
ಥಕ ಥೈ ಕುಣಿತ

ತದಡಿಯಲ್ಲೊಂದು ದಿನ
ಹದಾ ಮಳೆ
ನೆಂದ ನಾಯಿಮರಿಗೆ
ಗಾಳೀಪಟದ ಕನಸು
ಕಸುವಿರದ ತೆರೆಗಳಲ್ಲಿ
ಉಳಿದೇ ಹೋಯ್ತೆ
ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು!

ಮಧ್ಯ ಮಳೆಗಾಲದ ಹನಿಗಳು
ಮಂದ್ರ ಸ್ಥಾಯಿ
ಮಳೆಯೂ ಬೋರಾದ ಮೇಲೆ
ಎಲ್ಲಾ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ

ಘನ-ದ್ರವ

ಇಲ್ಲ ಕಣೆ, ರಾತ್ರಿ ಎರಡಾಯ್ತು
ಇನ್ನಿವತ್ತು ನಿದ್ದೆ ಇಲ್ಲ.

ಕಳೆದೆರಡು ಜನ್ಮದ್ದೂ ಬಾಯಾರಿಕೆ
ತಣಿವಷ್ಟು ಮಳೆ ಸುರಿದು
ಆರಡಿ ಈರನೇ ಅಬ್ಬಿಗುಂಡೀಲಿ ಮುಳುಗಿ
ಅರಬ್ಬೀ ಸಮುದ್ರ ಸೇರಿ
ಊರೆಲ್ಲ ನಿರಾಳ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟು
ಅರವತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಅಧಿಕೃತ
ಸಾರಾಯಿ ಕುಡಿದು ದಣಿದು ಮಲಗಿಯಾಗಿದೆ.
ಕವನ ಘನವೋ ದ್ರವವೋ ಇನ್ನೂ ಗೊತ್ತಾಗಿಲ್ಲ.

ರೇಡಿಯೋ ಕಿವಿಗಾನಿಸಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ
ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡಿನ ತಾತ ಅವಳು
ಜಮಾನದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದ್ದ ಹಾಡಿಗಾಗಿ.
ನಾಳೆ ನನ್ನ ಹುಡುಗಿ ಮದುವೆ
ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡಲು ಏನೂ ಇಲ್ಲ.
ಬಿತ್ತಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ ನಮ್ಮ ನೆನಪುಗಳ ದಾರಿಯುದ್ದ
ಬೆಳಗಾತ ಎದ್ದು ನೋಡಬೇಕು
ಅರಳಿದ್ದಾವು ಹೊಸ ಪಾರಿಜಾತ.

ಊರು ಹಳತಾಗುತ್ತಾ ಹೊಸತಾಗುತ್ತದೆ.
ಹಳೆ ಮನೆಗೆ ಹೊಸ ಮಾಲೀಕ
ಮತ್ತು ಹೊಸ ಗಣಕೀಕೃತ ವಾಸ್ತು;
ಗೋಲಿ ಆಡಿದ ರಸ್ತೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ
ಕೂಲಿಗಾಗಿ ಕಾಳು ಟಾರು.
ಎಲ್ಲ ಬದಲಾಗುತ್ತ ಇರುವಾಗ
ನಾನೊಬ್ಬ ಕವಿತೆ ಕುಟ್ಟುತ್ತ
ಮಳೆಗೆ ಕೊಡೆ ಇರಬೇಕೋ
ಅಥವಾ ನೆನೆಯುವುದೇ ಚಂದವೋ
ಅಂತೆಲ್ಲ ವ್ಯರ್ಥ ಚಿಂತಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಬಹುಷಃ…
ಮಳೆ, ಬಿಯರು ಇಲ್ಲದೆ ಬರೆದರೆ
ಆದೀತು ಕವನ ಘನ.
ಆದರೆ ಏನೂ ಇಲ್ಲದೆ ಹೇಗೆ ಬರೆಯಲಿ ನಾ?

ಭೂಮಿಗೊಂದು ಮಳೆ

ಗುಡುಗಿ ಭೋರ್ಗರೆದು
ಬೆಂಕಿಯುಗುಳೋ ಬಾನು
ಭೂಮಿಯೊಡಲಿಗೆ ಎರೆವುದು
ತಂಪನ್ನಷ್ಟೇ. ಮುಗಿಲು ಮುನಿವಾಗ
ನೆನಪಾಯ್ತು ನಿನ್ನ ಸವಿ ಕೋಪ